ทำไมถึงเรียนสายอาหารและโภชนาการ

เรียนทำอาหาร เป็นความสามารถหนึ่งที่ทุกๆ คนคงอยากมีไว้ เป็นทักษะเฉพาะตัว แต่ถ้าหากคุณคิดว่าตนเองไม่มีพรสวรรค์ทางด้านการทำอาหาร หรือไม่เคยทำอาหารด้วยตัวเองมาก่อนเลย แต่มีความสนใจที่จะเรียนรู้ การเลือกเรียนวิชาที่เกี่ยวกับการทำอาหาร น่าจะเป็นทางเลือกที่ดี สำหรับผู้ที่มีความสนใจในศาสตร์ของการทำอาหาร เพราะคุณจะได้เรียนรู้ตั้งแต่การคัดสรรวัตถุดิบ, ทฤษฎีอาหาร ไปจึงถึงวิธีการประกอบอาหาร ให้ได้เป็นอาหารรสเลิศ 1 จาน

อยากเป็นตัวของตัวเอง

เชื่อหรือไม่ว่า ลักษณะของเมนูหาอหารที่เราชอบรับประทาน หรือเมนูที่เราชอบทำนั้น สามารถบ่งบอกถึงนิสัยของตัวเราได้ แน่นอนว่าคุณเองก็คงจะคิดเช่นเดียวกัน การทำอาหารในเมนูที่คุณชื่นชอบ หรือการสรรสร้างเมนูใหม่ๆ ขึ้นมา เป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยเพิ่มความพึงพอใจให้กับตัวคุณได้ เพราะอาหาร 1 จาน เปรียบได้กับ 1 หัวใจที่คุณได้ถ่ายทอดความรู้สึกของคุณออกมา การเรียนทำอาหาร จะช่วยให้คุณได้ทราบถึงคุณสมบัติของวัตถุดิบหลากหลายชนิด ที่สามารถนำมาประกอบเป็นอาหารที่แตกต่างกันได้หลายรูปแบบ

เป็นวิธีที่ช่วยสร้างเสริมสุขภาพ

การรับประทานอาหาร เป็นการเติมพลังงาน และสารอาหารที่จำเป็นให้แก่ร่างกาย และแน่นอนว่า ถ้าคุณเลือกที่จะปรุงอาหารด้วยตัวของคุณเอง คุณก็น่าจะเลือกวัตถุดิบที่ดีที่สุด เพื่อสุขภาพกายและจิตที่ดี แต่ด้วยวัตถุดิบในการทำอาหารนั้น มีอยู่หลากหลายชนิด อีกทั้งคุณภาพของวัตถุดิบชนิดเดียวกัน อาจแตกต่างกันไป การเรียนทำอาหาร จึงเป็นวิธีหนึ่งที่จะช่วยให้คุณสามารถคัดสรรวัตถุดิบที่ดี และมีประโยชน์ต่อร่างกาย

ทำให้คุณมีเสน่ห์

จากที่ได้กล่าวมาข้างต้น เสน่ห์ปลายจวัก เป็นความสามารถที่หลายคนใฝ่ฝันถึง เพราะคุณจะสามารถประกอบอาหารที่มีรสชาติดีเยี่ยม พร้อมทั้งมีคุณค่าทางอาหารสูง แม้ว่าคุณจะไม่มีพรสวรรค์ในการทำอาหารเลยก็ตาม แต่การฝึกฝนจะช่วยให้คุณสามารถทำอาหารรสเลิศได้ การเรียนทำอาหาร จึงกลายเป็นวิธีที่นิยมอย่างมากในปัจจุบัน 

เป็นทักษะที่สามารถต่อยอดได้

ประการสุดท้าย เป็นประโยชน์ที่น่ายินดีอย่างมาก สำหรับผู้ที่เรียนทำอาหาร เพราะนอกจากที่คุณสามารถทำอาหารได้อย่างเอร็ดอร่อย และมีประโยชน์ต่อร่างกายแล้ว คุณยังสามารถนำความรู้เหล่านี้ ไปต่อยอดเพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน หรือประกอบกิจการทางด้านร้านอาหารและภัตตาคาร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับตนเองได้อีกทางหนึ่งด้วย และถ้าหากคุณเคยสมัครเรียนทำอาหาร ในโรงเรียนสอนทำอาหารที่มีชื่อเสียง หรือได้รับการยอมรับจากนานาชาติ และคุณได้รับใบรับรองการศึกษาจากสถาบันแห่งนั้น

สิ่งเหล่านี้ เป็นคำตอบที่พอจะช่วยให้คุณเข้าใจถึงเหตุผลที่คุณควรเรียนทำอาหาร เพราะนอกจากจะส่งผลดีต่อตัวคุณเอง ยังช่วยทำให้คนรอบข้างมีความสุขได้ และยังสามารถนำไปต่อยอดให้เกิดผลกำไรขึ้นมาได้อีกด้วย ดังนั้น หากคุณมีคามสนใจที่จะเรียนทำอาหารล่ะก็ จงอย่ารอช้า ค้นหาโรงเรียนสอนทำอาหารดีๆ สักแห่ง แล้วลงมือปฏิบัติได้เลย!

บทความถึงแม่สียสละเพื่อฉันทุกวันนี้

บทความถึงแม่ผู้เสียสละถึงทุกวันนี้

บทความที่1

แม่เปรียบเสมือนครูคนแรกของฉัน เป็นคนสอนให้ฉันรู้จักกับคำ คำแรกของชีวิต คำแรกที่ฉันพูดได้คือคำว่าแม่ คำที่มีความหมายมากที่สุดในชีวิตของฉันแม่ตั้งท้องฉันมาตั้งเก้าเดือน หนักแค่ไหนแม่ไม่เคยบ่น แม่เสียสละทั้งกายและใจเพื่อลูกได้ ถึงแม้จะหิวขนาดไหนแม่ก็ไม่เคยบ่นเลย ขอให้ลูกได้อิ่มก็พอแล้ว แม่เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ที่คอยส่องแสงให้ฉันในยามที่ฉันท้อแท้ หมดแรง หมดหวัง กำลังใจทุกอย่างก็มีแต่แม่ที่คอยให้กำลังใจให้ฉันเสมอมา

        ก้าวแรกในชีวิตของฉัน คำพูดคำแรกเกิดขึ้นได้ก็เพราะแม่ แม่ที่คอยเสียสละหยาดเหงื่อแรงกายเพื่อฉัน ทำงานหนักเพื่อฉันทุกหยาดเหงื่อ แม่ของฉันเปรียบเสมือนพยาบาลที่ทำงานดูแลฉันโดยไม่คิดค่าแรงใดๆเลย ยามที่ฉันป่วยไข้ ไม่สบายก็มีแต่แม่ที่คอยดูแลอยู่ตลอดเวลา บางคืนก็ไม่ได้นอนด้วยซ้ำไป แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นแม่บ่นเลยแม้แต่น้อย

        บางครั้งในเวลาที่ฉันเศร้าไม่สบายใจทุกข์ใจ ฉันก็มองกลับไปดูก็เห็นแต่แม่ที่เศร้ากว่า ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่มาจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะแม่ บางครั้งที่ฉันทำผิดก็ดุด่าแต่ฉันก็เข้าใจว่าทุกคำที่แม่ด่าคือความหวังดีไม่อยากให้ลูกทำผิด ฉันจึงจะพยายามทำทุกอย่างให้แม่มีคามสุข ไม่ผิดหวังกับฉันที่แม่ทำทุกอย่างทนหนักทนลำบากในการทำงานที่แลกด้วยหยาดเหงื่อก็ขอเพียงแต่เห็นลูกประสบความสำเร็จในชีวิต ฉันจะพยายามตั้งใจเรียนให้สบกับที่แม่ของฉันได้ลงทุนไปด้วยหยาดเหงื่อ ฉันจะไม่ยอมให้เหงื่อทุกหยดของแม่สูญเปล่า

"

นิทานคุณธรรม เรื่อง เทิดทูนพระคุณแม่

นิทานคุณธรรม เรื่อง เทิดทูนพระคุณแม่

กาลครั้งหนึ่งไม่นานเท่าไหร่ ณ ต้นไม้ใหญ่ท้ายหมู่บ้าน มีเด็กชายคนหนึ่งเดินหงุดหงิดอยู่คนเดียว ปากก็บ่นไปว่า "ใช้อยู่ได้ วันๆใช้ทำโน่นทำนี่ เดี๋ยวให้ถูบ้าน เดี๋ยวให้ล้างจาน      โอ้ย..เบื่อ ๆ ๆ "เดือดร้อนถึงเทพผู้ให้กำเนิด ซึ่งเป็นผู้จัดให้เด็กๆมาเกิดในหมู่บ้านนี้  จึงแปลงกายเป็นผู้เฒ่าและปรากฎตัวพร้อมกับหมาน้อยตัวหนึ่งผู้เฒ่าถามเด็กน้อยว่า " เด็กน้อยเจ้าบ่นอะไรอยู่เหรอ บอกเรามาเถอะเผื่อเราจะช่วยเจ้าได้ "เด็กน้อยตอบ " ก็แม่ของฉันนะสิ วันๆชอบใช้ให้ทำงานบ้าน ไม่เคยได้พัก ได้เล่นกับเพื่อนบ้างเลย "ผู้เฒ่าหยิบก้อนอิฐขึ้นมาสองก้อน " เอ้า ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็มาเล่นกับเราสิ เรามาแข่งกันถืออิฐนี้ไว้คนละก้อนใครถือได้นานกว่ากันคนนั้นชนะ "เด็กชายเห็นว่าเป็นเรื่องง่ายๆจึงตกลงเล่นด้วย  เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเด็กน้อยเริ่มเมื่อยล้า และเบื่อจึงบ่น และขอยอมแพ้ผู้เฒ่าก็พูดต่อว่า" งั้นเจ้าเล่นกับลูกสุนัขตัวนี้ไหมหละ แต่ก่อนอื่นเจ้าต้องป้อนนมให้ลูกสุนัขตัวนี้ก่อนนะ "เด็กน้อยตอบว่าก็ได้  แล้วเริ่มป้อนนมให้ลูกสุนัข  ไม่นานลูกสุนัขก็ซนและไม่ยอมอยู่นิ่งเด็กน้อยก็เบื่อ แล้วก็บ่นพาลไม่ป้อนนมต่อ..ผู้เฒ่าจึงสอนว่า"แม้แต่ก้อนอิฐ 1 ก้อนเจ้าก็ยกได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เทียบไม่ได้กับแม่เจ้าซึ่งต้องอุ้มท้องเจ้าตลอดทั้งวันทั้งคืนนานถึง 9 เดือนก่อนจะคลอดเป็นเจ้าออกมา""แล้วยังต้องอดทนเลี้ยงเจ้าตั้งแต่เล็กจนโตขนาดนี้ ขณะที่เจ้าป้อนนมลูกหมาแค่มื้อเดียวก็เบื่อแล้ว "" การเป็นแม่นั้นลำบากนัก ตั้งแต่อุ้มท้อง และเลี้ยงลูกจนกว่าจะโตการทดแทนบุญคุณด้วยการช่วยการงานเพียงเล็กน้อยย่อมเทียบไม่ได้กับพระคุณแม่ที่เลี้ยงเรามา "เด็กน้อยได้ฟังแล้วจึงคิดได้ รีบวิ่งกลับไปหาแม่โดยไม่คิดบ่นอีกเลย..นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "พระคุณแม่นั้นมากเหลือคณา จะตอบแทนเท่าไรก็ไม่หมด "

ความดีฉันที่แสนภูมิใจ

การที่เราใช้ชีวิตในแต่ละวันที่ผันผ่านไปนั้น ทำให้เราได้เจอกับหลาบสิ่ง หลาบอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเราที่ทำให้เราได้เรียนรู้กับสิ่งเหล่านั้น ทำให้ได้เจอกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเช่น ดีใจ เสียใจ ร้องให้ หัวเราะ มีความสุข สนุกสนาน ปะปนกันอยู่แต่ทุกสิ่ง ทุกเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นนั้นก็ทำให้เราได้เรียนรู้และอยู่กัลสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไม่ต้องเกร่งกลัว แต่เราก็ต้องมีความไม่ประมาทในการใช้ชีวิต เพื่อที่จะไม่ให้เจอกับสิ่งที่ไม่ดี ควรทำแต่สิ่งที่ดีเพื่อที่จะได้มีความสุขที่จะเกิดขึ้นกับเราต่อไป

ความดีอย่างแรกคือ  ได้หาเงินช่วยแบ่งเบาเงินจากแม่โดยการทำงานกลางคือเสริฟอาหารนำเงินมากินโรงเรียนดดยไม่ขอเงินแม่

ความดีอย่างที่สองคือ ได้ช่วยเหลือทำงานบ้านในยามที่แม่ไม่สบาย

ความดีของที่สามคือ ทำให้แม่มีความสุขทำให้ตัวเองมีความสุขไม่เครียดไม่ทุกข์ใจ

ความดีอย่างที่สี่คือ ภูมิใจที่ทำให้ทุกวันเป็นวันที่สดใส ชีวิตเราจะมีความสุขเราต้องทำตัวเราเองให้สดใสร่าเริง คิดในทางบวก ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าไม่เบียดเบียนผู้อื่น ก็จะทำให้ทุกวันที่เราได้ใช้ทุกวินาทีนั้นให้มีความสุขสนุกสดใสตลอด 24 ชั่วโมง

ความสุขอย่างที่ห้าคือ ภูมิใจที่ตนเองมีความอดทน ความอดทนในด้านต่างๆ ทั้งทางด้านการเรียนที่มีความยากขึ้นเรื่อยๆ การใช้ชีวิตอยู่ในสังคมปัจจุบันก็ต้องใช้ความอดทนเพราะมีสิ่งยั่วเย้าหลายอย่างในปัจจุบัน